Więcej na temat samego poręczenia i umowy, która stanowi podstawę do powstania stosunku poręczenia przeczytasz w niniejszym artykule.
Zgodnie z przepieram art. 876 Kodeksu cywilnego:
Stronami umowy poręczenia są:
Poręczenie, to nic innego jak umowa zobowiązująca, przez którą poręczyciel zobowiązuje się wobec wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik takiego zobowiązania nie wykonał. Do jej zawarcia umowy poręczenia nie jest wymagana zgoda dłużnika. Umowa może dotyczyć zarówno długu istniejącego jak i przyszłego do wysokości z góry oznaczonej. Jednakże w zakresie długu przyszłego należy wskazać, że bezterminowe poręczenie za dług przyszły może być przed powstaniem długu odwołane w każdym czasie [por. art. 878 § 2 Kodeksu cywilnego].
Warto zapamiętać, że pomimo braku uregulowania przedmiotu poręki w kodeksie cywilnym, to poręczenie służy zabezpieczeniu zobowiązania głównego, którym mogą być zobowiązania w pieniądzu i rzeczach oznaczonych co do gatunku. Oświadczenie poręczyciela, a także jego zmiana powinny być złożone na piśmie pod rygorem nieważności. Oświadczenie poręczyciela może zostać złożone przez reprezentującego go pełnomocnika również w formie pisemnej.
Wzór oświadczenia poręczyciela będącego osobą fizyczną znajdziesz tutaj.
Co więcej, zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego:
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 2017 r., sygn. akt II CSK 609/16
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 19 grudnia 2019 r., sygn. akt I ACa 1127/18
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 6 marca 2019 r., sygn. akt I AGa 313/18
Wzór umowy poręczenia znajdziesz tutaj.
Zgodnie z przepisem art. 879 Kodeksu cywilnego:
Z powyższej regulacji wynika, że zobowiązanie poręczyciela zawsze odpowiada zobowiązaniu dłużnika. Jeśli zobowiązanie wyrażone jest w pieniądzu, to nie może ono ani mniejszej ani większe. Jednakże poręczyciel w swoim oświadczeniu może przyjąć na siebie odpowiedzialności przykładowo za część zobowiązania. W orzecznictwie z kolei wskazuje się, że o zakresie zobowiązania poręczyciela rozstrzyga każdoczesny zakres zobowiązania dłużnika. Czyli, że w razie braku narzuconego sposobu realizacji zabezpieczeń, to wierzyciel decyduje w jakiej kolejności będzie się zaspokajał z poszczególnych instrumentów [tak Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 4 sierpnia 2017 r., sygn. akt I ACa 792/16].
W literaturze przedmiotu wskazuje się, że każdoczesny zakres zobowiązania dłużnika głównego rozstrzyga o zakresie zobowiązania poręczyciela. Wyjątkiem jest wyłączenie z zakresu zobowiązania poręczyciela wszystkich elementów treściowych zobowiązania dłużnika, o które zobowiązanie to powiększyło się wskutek czynności prawnych między wierzycielem a dłużnikiem dokonanych po udzieleniu poręczenia, tj.:
Przepis art. 882 Kodeksu cywilnego stanowi, że Jeżeli termin płatności długu nie jest oznaczony albo jeżeli płatność długu zależy od wypowiedzenia, poręczyciel może po upływie sześciu miesięcy od daty poręczenia, a jeżeli poręczył za dług przyszły – od daty powstania długu żądać, aby wierzyciel wezwał dłużnika do zapłaty albo z najbliższym terminem dokonał wypowiedzenia. Jeżeli wierzyciel nie uczyni zadość powyższemu żądaniu, zobowiązanie poręczyciela wygasa.
Poręczyciel ma prawo żądać od wierzyciela wezwania dłużnika do zapłaty albo dokonania wypowiedzenia, jeśli termin płatności długu nie jest oznaczony albo zależy od wypowiedzenia. Co do zasady sześciomiesięczny termin ten należy liczyć od dnia zawarcia umowy poręczenia. Jednakże istnieje możliwość odstąpienia od tegoż terminu, w przypadku gdyby w umowie poręczenia w inny sposób określono moment ustanowienia zabezpieczenia. Poręczyciel ma ograniczony ustawowo czas, w którym może wezwać wierzyciela do spowodowania płatności długu głównego.
Zgodnie z przepisem art. 883 Kodeksu cywilnego:
Wśród zarzutów, które może podnieść poręczyciel wobec wierzyciela należy wymienić:
Poręczyciel może potrącić wierzytelność przysługującą dłużnikowi głównemu w stosunku do wierzyciela. Dla realizacji potrącenia należy wypełnić warunki określone w przepisie art. 498 i następne Kodeksu cywilnego.
Co do zasady, poręczyciel zobowiązuje się do spełnienia świadczenia na rzecz wierzyciela w przypadku zaistnienia ryzyka, że dłużnik nie wykonania zobowiązania. Sama umowa poręczenia może być zawarta wyłącznie pomiędzy poręczycielem i wierzycielem – dłużnik nie musi wyrazić zgody o nawiązaniu takiej umowy. Należy jednak pamiętać, że warunkiem koniecznym do realizacji obowiązku wykonania zobowiązania przez poręczyciela jest co do zasady niewykonanie zobowiązania przez dłużnika.
Zastanawiasz się kogo dotyczy przekazywanie wpłat na ZFŚS do 31 maja? W dzisiejszym artykule odpowiemy…
Zasada stanowi, że udziały w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością podlegają dziedziczeniu jak każdy inny składnik…
Wyobraź sobie świat, w którym Twoja firma może tworzyć wciągające, spersonalizowane wideo na każdą okazję,…
Nawet najdoskonalszy produkt czy usługa nie osiągną sukcesu na rynku bez odpowiedniej strategii komunikacji. Jeśli…
Jednym z rozwiązań przyjętych przez Polski Ład jest świadczenie rodzinne, z którego mogą skorzystać rodzice…
Rozpoczynasz ponownie działalność i zastanawiasz się czy masz prawo do niższego ZUSu? W dzisiejszym artykule…