Prawo komunikacji elektronicznej – co zakłada nowy projekt ustawy?

×

O tym co zakłada rządowy projekt ustawy Prawo komunikacji elektronicznej przeczytasz w niniejszym artykule.

Potrzeba i cel opracowania projektu ustawy

W uzasadnieniu do projektu ustawy Prawo komunikacji elektronicznej wskazano, że konieczność opracowania nowej ustawy wynika z konieczności wdrożenia do polskiego porządku prawnego przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1972 z dnia 11 grudnia 2018 r. ustanawiającej Europejski kodeks łączności elektronicznej, zwany dalej „EKŁE”. Zastąpienie dotychczasowej ustawy Pt nowym aktem prawnym uzasadnione jest zakresem i ilością zmian oraz koniecznością uporządkowania, przeredagowania i niejednokrotnie uproszczenia dotychczas funkcjonujących przepisów z zakresu ustawy Pt.

Cel rządowego projektu ustawy ma na celu zachęcenie do inwestowania w szybkie sieci szerokopasmowe, zapewnienie spójnego podejścia w ramach rynku wewnętrznego do polityki widma radiowego i zarządzania widmem, promowanie interesów użytkowników końcowych poprzez usuwanie barier w dostępie do usług oraz ochronę ich praw, a także zapewnienie większej skuteczności regulacyjnych ram instytucjonalnych rynku komunikacji elektronicznej.

Więcej na ten temat przeczytasz tutaj.

Co będzie regulować nowe Prawo komunikacji elektronicznej?

Przepis art. 1 ust. 1 projektowanej ustawy Prawo komunikacji elektronicznej określa przedmiot ustawy. W szczególności projekt ustawy obejmować będzie swym zakresem:

1. zasady podejmowania, wykonywania i kontroli działalności polegającej na zapewnianiu komunikacji elektronicznej, zwanej dalej „działalnością komunikacji elektronicznej”, obejmującej:

a. świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, dostarczanie publicznych sieci telekomunikacyjnych, w tym sieci i usług służących rozpowszechnianiu lub rozprowadzaniu programów radiofonicznych i telewizyjnych, lub świadczenie powiązanych usług, zwanej dalej „działalnością telekomunikacyjną”, oraz

b. świadczenie publicznie dostępnych usług komunikacji interpersonalnej niewykorzystujących numerów;

2. prawa i obowiązki przedsiębiorców komunikacji elektronicznej;
3. zasady zapewniania dostępu do lokalnej sieci radiowej i korzystania z tej sieci;
4. zadania i obowiązki na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego, w zakresie komunikacji elektronicznej;
5. zasady uzyskiwania dostępu i korzystania z satelitarnej usługi publicznej o regulowanym dostępie, w ramach europejskiego systemu radionawigacji satelitarnej Galileo, oraz zarządzania tą usługą;
6. warunki gospodarowania częstotliwościami, zasobami orbitalnymi oraz zasobami numeracji;
7. prawa i obowiązki użytkowników urządzeń radiowych;
8. prawa i obowiązki użytkowników końcowych;
9. zasady dostępu telekomunikacyjnego oraz warunki regulowania rynków komunikacji elektronicznej;
10. wymagania, jakim powinny odpowiadać urządzenia radiowe;
11. warunki świadczenia usługi powszechnej;
12. wymagania dotyczące świadczenia użytkownikom końcowym z niepełnosprawnościami publicznie dostępnych usług komunikacji elektronicznej i udogodnień w zakresie dostępu do publicznie dostępnych usług komunikacji elektronicznej;
13. warunki przetwarzania danych, w tym danych osobowych, w ramach świadczenia publicznie dostępnych usług komunikacji elektronicznej oraz ochrony tajemnicy komunikacji elektronicznej;
14. funkcjonowanie organów właściwych w sprawach komunikacji elektronicznej, zasady ich współdziałania z innymi organami krajowymi oraz instytucjami Unii Europejskiej w zakresie regulacji komunikacji elektronicznej.

Najważniejsze zmiany

• uwzględnienie nowych realiów rynkowych;
• uwzględnienie w regulacjach innych podmiotów niż tradycyjni przedsiębiorcy telekomunikacyjni (w tym dostawców usług komunikacji interpersonalnej niewykorzystującej numerów, w praktyce będą to usługi takie jak: Skype lub inni dostawcy usług komunikacji w Internecie, które umożliwiają bezpośrednią wymianę informacji między skończoną liczbą osób)
• regulacjom podlegać będzie nowy podmiot – przedsiębiorca komunikacji elektronicznej;
• nowe obowiązki dotyczące np. sieci o bardzo dużej przepustowości, przedsiębiorstw wyłącznie hurtowych, czy też procedura ułatwiająca migrację z przestarzałej infrastruktury miedzianej;
• zwiększenia wsparcia dla współinwestycji poprzez system zachęt inwestycyjnych polegających na czasowej możliwości zmniejszania obowiązków regulacyjnych nakładanych w takim przypadku na przedsiębiorców;
• wzmocnienie pozycji konsumenta w relacji z dostawcą usług na etapie przedumownym oraz na etapie świadczenia usług;
• obowiązek przekazywania konsumentowi przed związaniem umową pakietu informacji przedumownych dotyczących świadczenia usługi;
• „direct billingu” czyli umożliwiania dokonywania płatności za aktywowane w sieci usługi poprzez ich doliczenie bezpośrednio do rachunku za świadczenie usług telekomunikacyjnych poprzez wprowadzenie obowiązku uzyskania uprzedniej zgody abonenta na taki sposób rozliczeń (mechanizm opt in);
• dostawców usług nałożono obowiązki informacyjne na wzór obowiązków funkcjonujących względem usług pre paid – zapewniono użytkownikom końcowym dostęp do niezależnego narzędzia porównawczego;
• wprowadzenie nowej definicję i pojęcia częstotliwości zharmonizowanych – czyli takich których dostępność i efektywne wykorzystanie uregulowano za pomocą zharmonizowanych warunków ustanowionych w drodze technicznego środka wykonawczego zgodnie z art. 4 decyzji nr 676/2002/WE;
• ograniczenie możliwości odnowienia rezerwacji wyłącznie do częstotliwości zharmonizowanych.

Podsumowanie

Konieczność opracowania nowej ustawy wynika z konieczności wdrożenia do polskiego porządku prawnego przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1972 z dnia 11 grudnia 2018 r. ustanawiającej Europejski kodeks łączności elektronicznej. Jako, iż projekt jest dopiero po pierwszym czytaniu Sejmu, trudno jest na tę chwilę przewidzieć realne wejście ustawy w życie. Z procesem legislacyjnym zapoznasz się tutaj.