Nowy ważny termin 120 dni w ustawie o PIT

Przedstawione poniżej zmiany wprowadzić ma projekt ustawy z dnia 27 września 2017 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym. Do tej pory ulga na złe długi występowała tylko w ustawie o podatku od towarów i usług. Od stycznia 2018 roku również ma zostać wprowadzona w ustawie PIT.

Ulga na złe długi

Ulga będzie polegała na tym, że przedsiębiorca nieopłacający dokumentów kosztowych będzie musiał powiększyć podstawę opodatkowania o niezapłaconą kwotę, jeśli ta nie zostanie uregulowana w odpowiednim terminie. Analogicznie postąpi osoba prowadząca działalność, która nie otrzyma zapłaty za dokument sprzedaży, czyli będzie miała prawo do pomniejszenia podstawy opodatkowania o nieotrzymaną w odpowiednim terminie zapłatę. Jedną ze zmian przewidzianych przez projekt jest dodanie art. 28 h do ustawy, który to wprowadza termin 120 dni na korygowanie podstawy opodatkowania w przypadku nieuregulowania wierzytelności lub zobowiązania (art. 5 ust. 10).

Wierzyciel – prawo do korekty

Projekt wprowadza możliwość pomniejszenia przez wierzyciela podstawy opodatkowania o kwotę wierzytelności, jeżeli wierzytelność ta nie zostanie uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 120 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub fakturze (rachunku). Jeżeli natomiast podstawa opodatkowania będzie wyższa od zera, ale nie wystarczająco wysoka, aby odliczyć całość nieuregulowanej wierzytelności, to termin jej rozliczenia będzie rozłożony w czasie. Część nieodliczona nieuregulowanej wierzytelności będzie pomniejszać podstawę obliczenia podatku w kolejnych okresach rozliczeniowych, nie dłużej jednak niż przez okres 36 miesięcy następujących po miesiącu, w którym powstało prawo do jej odliczenia W przypadku poniesienia straty podatkowej, wierzyciel dokona zwiększenia wartości straty. Gdy po dokonaniu korekty podstawy opodatkowania należność zostałaby uregulowana (zbyta), zgodnie z projektem, wierzyciel będzie musiał zwiększyć podstawę opodatkowania bądź zmniejszyć stratę w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana (zbyta). Zapłata częściowa skutkuje powstaniem powyższego obowiązku jedynie do otrzymanej części.

Dłużnik – obowiązek korekty

Projekt przewiduje nałożenie obowiązku doliczenia do podstawy opodatkowania wartości zobowiązania wynikającego z transakcji handlowej, jeżeli zobowiązanie nie zostałoby uregulowane w terminie 120 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w fakturze (rachunku) lub umowie. W przypadku poniesienia straty podatkowej, dłużnik dokona zmniejszenia wartości straty. Jeżeli wartość zmniejszenia straty jest wyższa od kwoty poniesionej straty, to zmniejszenia kwoty straty o niewykorzystaną wartość dokonuje się w kolejnych okresach rozliczeniowych, nie dłużej jednak niż przez okres 36 miesięcy następujących po miesiącu, w którym powstało prawo do jej pomniejszenia. W przypadku uregulowania zobowiązania dłużnik będzie miał prawo do korekty w rozliczeniu za okres, w którym zobowiązanie to zostanie uregulowane. Odpowiednio zmniejszy podstawę opodatkowania bądź zwiększy stratę za okres, w którym dokona uregulowania swoich zobowiązań.

UWAGA!

Korekty dokonywane będą wyłącznie w odniesieniu do wierzytelności oraz zobowiązań powstałych w związku z transakcjami oznaczonymi jako przychody i koszty uzyskania przychodów, bez względu na czas ich odliczenia. Przykładowo, jeśli podatnik nabędzie środek trwały, od którego dokonuje odpisów amortyzacyjnych rozliczanych przez 3 lata, to korekta podstawy opodatkowania uzależniona zostanie wyłącznie od terminu zapłaty kontrahentowi za ten środek trwały a nie od okresu amortyzacji (przykład z uzasadnienia do projektu ustawy). Nową ulgę będzie można stosować pod warunkiem spełnienia wszystkich poniższych warunków:

dłużnik lub wierzyciel nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
od daty wystawienia faktury (rachunku) lub zawarcia umowy dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura (rachunek) lub została zawarta umowa;
wierzyciel oraz dłużnik jest polskim rezydentem podatkowym albo podatnikiem niemającym w Polsce rezydencji podatkowej, ale uzyskującym dochody za pośrednictwem zagranicznego zakładu, którego dotyczy dana wierzytelność lub zobowiązanie.

Przepis art. 26h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie się stosowało odpowiednio przy obliczeniu ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (art. 10 ust. 4 projektu ustawy).