PKPiR 2020 rok – co się zmienia?

×

W związku ze zmianą przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązującą od 1 stycznia 2019 roku (art. 24a ust. 7) ustawodawca zapowiedział wprowadzenie zmienionego rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (PKPiR). Zmiany w rozporządzeniu mają charakter dostosowawczy. Aktualizują zapisy rozporządzenia uwzględniając wprowadzone zmiany w przepisach ustawy o podatku PIT. Jakie to są zmiany?

Co obejmują wprowadzone zmiany?

Rozporządzenie z dnia 23 grudnia 2019 (Dz. U. 2019 poz. 2544) w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów wprowadza następujące zmiany:

1. Uwzględnia przedsiębiorstwo w spadku oraz spółkę cywilną osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku. Podmioty te zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy PIT są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów.
2. Znosi obowiązek prowadzenie ewidencji wyposażenia.
3. Znosi obowiązek prowadzenia kart przychodów pracowników.
4. Wprowadza dodatkowy warunek uznania księgi prowadzonej w systemie teleinformatycznym za prawidłową jeżeli program komputerowy, w którym jest prowadzona umożliwia wytworzenie elektronicznej postaci księgi zgodnej ze strukturą logiczną opublikowaną na BIP MF.
5. Uchyla § 7, w którym na wniosek podatnika można było zwolnić go w określonych okolicznościach z obowiązku prowadzenia PKPiR. W § 4 aktualnie obowiązującego rozporządzenia uregulowane jest zagadnienie związane z obowiązkiem zwolnienia ze stosowania przepisów rozporządzenia przez podatników ze względu na wiek i stan zdrowia. Przepisy przejściowe (§ 32 i § 33) precyzują, że do wniosków złożonych do 31 grudnia 2019 roku na podstawie poprzednio obowiązującego § 7 stosuje się przepisy dotychczasowe.

Cel wprowadzonych zmian

Tego typu decyzja jest ułatwieniem dla osób prowadzących działalność gospodarczą poprzez zmniejszenie obowiązków ewidencyjnych.

Co z ewidencją wyposażenia po zmianie przepisów?

Do końca 2019 roku w ewidencji wyposażenia ujmowane były rzeczowe składniki majątku niezaliczone do środków trwałych o okresie użytkowania krótszym niż rok. Określona była również dla nich dolna granica wartości – powyżej 1.500 zł.

Nie jest to już wymóg wynikający z przepisów więc taka ewidencja będzie stanowiła tzw. urządzenie księgowe pomocnicze.

Składniki majątku, które zostały ujęte w ewidencji wyposażenia powinny się w niej znajdować do momentu sprzedaży lub likwidacji. Jeżeli w trakcie użytkowania przedsiębiorca oceni, że spełniają warunki do uznania ich za środek trwały to może je przenieść do ewidencji środków trwałych.