W polskich przepisach podatkowych brak jest uregulowań, które odnoszą się wprost do problematyki dropshippingu zarówno w obrocie krajowym jak również poza granicami kraju. W świetle powyższego powinny mieć zastosowanie przepisy ogólne zarówno na gruncie podatku VAT jak również podatku dochodowego. Formy nawiązywania współpracy handlowej między kontrahentami w kraju jak i za granicą charakteryzują się dużą swobodą zawieranych umów i rozliczeń finansowych, co bywa kwestionowane przez organy podatkowe przy określaniu podstawy opodatkowania zarówno w podatku VAT jak również w podatku dochodowym.

Ogólna zasada dotycząca importu towarów

Import towarów wiąże się z obowiązkiem zapłaty podatku VAT, a w niektórych sytuacjach również cła. Są to tzw. opłaty importowe. W kontekście omawianej problematyki istotne jest określenie miejsca opodatkowania usług pośrednictwa w dropshippingu. Z założenia przedsiębiorca występujący w roli pośrednika nie uczestniczy w dostawie towarów. Dostawa odbywa się pomiędzy przedsiębiorcą z kraju trzeciego a nabywcą, którym jest najczęściej w tym modelu osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. W tej sytuacji obowiązek zapłaty podatku VAT i ewentualnie cła będzie spoczywał na nabywcy towaru, którym jest klient e-sklepu.

Opodatkowanie usługi pośrednictwa poza UE

Siedziba działalności gospodarczej dostawcy towarów jest na przykład w Chinach lub innym kraju poza UE. Zgodnie z zasadą art. 28b ust. 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej. Naszym usługobiorcą jest przedsiębiorca z Chin, a więc usługi dropshippingu polskiego przedsiębiorcy powinny być opodatkowane w Chinach.

Jakie problemy pojawiają się w świadczeniu usług dropshippingu?

Usługi pośrednictwa najczęściej świadczone są na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Przedsiębiorcy zajmujący się pośrednictwem mają problemy z właściwym konstruowaniem umów pośrednictwa. Dzieje się tak zarówno w obrocie krajowym jak również zagranicznym. Jeżeli nie występuje typowa zapłata prowizji dla usługi pośrednictwa organy podatkowe to kwestionują. W ich ocenie jest to działalność we własnym imieniu i na własny rachunek.

Dokumentowanie dostaw paragonem fiskalnym na pełną kwotę płaconą przez nabywcę, a opodatkowywanie tylko kwoty prowizji powoduje z organami podatkowymi spory. Fiskus w wydawanych interpretacjach podatkowych stoi na stanowisku, że tego typu działalność nie stanowi usług pośrednictwa i powinna być opodatkowana cała kwota otrzymana od nabywcy towaru.

Wyrok NSA I FSK 120/17 z 19.12.2018 r.

W omawianej sprawie, która trafiła do NSA, na aukcjach internetowych wystawiany był towar pochodzący z Chin a e-sklep pośredniczył pomiędzy przedsiębiorcą a kupującym. Zapis o pośrednictwie był zamieszczony również w regulaminie e-sklepu. Odbiorca towarów przy każdym zakupie musiał zaakceptować regulamin. Zapis jednoznacznie wskazywał, że przedsiębiorca działa jako pośrednik:

“…w imieniu i na rzecz kupującego dokonuje zamówienia od sprzedającego …”

Organ podatkowy zakwestionował tego typu działanie jako pośrednictwo i uznał, że jest to działalność na własny rachunek i we własnym imieniu. Jako argument podawał, że przedsiębiorca wystawia paragony fiskalne na nabywcę, na których znajdują się pełne kwoty płatności jakie przedsiębiorca otrzymuje od nabywcy towaru, a nie jedynie kwota prowizji.

“NSA zauważył, że w omawianej sytuacji nie doszło do dostawy towaru z art. 7 ustawy – nie doszło do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel na przedsiębiorcę.”

Uznał, że w przedmiotowej sprawie czynności należy zakwalifikować jako świadczenie usług z art. 8 ustawy o VAT. Taka kwalifikacja stanowi istotną różnicę w zakresie podstawy do opodatkowania VAT. Przy transakcji dropshippingu opodatkowana będzie jedynie kwota prowizji, na którą składa się różnica pomiędzy kwotą otrzymaną od kupującego a kwotą należną za towar dostawcy. W przeciwnym razie opodatkowana będzie cała kwota otrzymana od nabywcy towaru i takie stanowisko podtrzymywał organ podatkowy i Sąd pierwszej instancji. Wyrok NSA I FSK 120/17 z 19.12.2018 r.