Nabycie używanego środka trwałego pozwala na zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacji danego składnika majątku. Jest to jeden ze sposobów na szybsze rozliczenie w kosztach podatkowych wydatków o charakterze inwestycyjnym. Jak wygląda stosowanie tej metody amortyzacji w praktyce? O czym warto pamiętać?

Indywidualna stawka amortyzacji – co warto wiedzieć?

Najważniejszą cechą amortyzacji indywidualnej używanych środków trwałych jest pozostawienie decyzji o wysokości stosowanej stawki samemu podatnikowi. Należy przy tym pamiętać, że przedsiębiorca jest związany ustawowymi limitami minimalnego okresu amortyzacji (zgodnie z art. 22j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – więcej na ten temat znajdziesz tutaj). Wybór indywidualnych stawek przynosi korzyść przede wszystkim wówczas, gdy działalność gospodarcza jest dochodowa. Warto bowiem pamiętać, że w przypadku występowania strat podatkowych, szybsza amortyzacja tylko je pogłębi, sprawiając, że będą trudniejsze do rozliczenia w przyszłych okresach.

Indywidualna amortyzacja używanego środka trwałego – przykład

Firma XYZ zakupiła samochód osobowy o wartości początkowej 25 000 zł. Pojazd ten był użytkowany przez poprzedniego właściciela przez okres dwóch lat, w związku z powyższym spełnia kryteria pozwalające na uznanie go za używany środek trwały.

Przeanalizujmy trzy sytuacje:

1. amortyzacja z wykorzystaniem maksymalnej standardowej stawki 20% w skali roku (możliwe jest ustalenie niższej stawki),
2. amortyzacja z wykorzystaniem indywidualnej stawki amortyzacji ustalonej na poziomie 30%,
3. amortyzacja z wykorzystaniem maksymalnej indywidualnej stawki amortyzacji dla samochodu osobowego, czyli 40%.