Śmierć małżonka w trakcie roku podatkowego lub po jego zakończeniu, ale przed złożeniem zeznania rocznego wymaga rozliczenia dochodów uzyskanych przez zmarłego. W większości przypadków współmałżonek może zadecydować, jak ma wyglądać rozliczenie roczne zmarłego małżonka.

Wspólne rozliczenie małżonków

Śmierć jednego ze współmałżonków w trakcie roku podatkowego albo po jego zakończeniu, ale przed złożeniem zeznania, nie dyskwalifikuje możliwości wspólnego rozliczenia małżonków.  

Zasadniczo jest to możliwe na standardowych zasadach, tj.:

• Małżeństwo zostało zawarte przed rozpoczęciem roku podatkowego, w trakcie którego nastąpił zgon
• W rozliczanym roku podatkowym małżonkowie mieli wspólnotę majątkową
• Źródło dochodów zmarłego lub żyjącego współmałżonka pozwalają na wspólne rozliczenie (np. żadne z nich nie utrzymywało się z działalności opodatkowanej liniowo).

Istotne, aby w takim zeznaniu jako „Podatnika” wskazywać żyjącą osobę, natomiast zmarłego podatnika wykazywać w części „Małżonek”.

Śmierć małżonka a rozliczenie indywidualne

Wspólne rozliczenie małżonków jest opcją, ale nie koniecznością – także w sytuacji, gdy jeden ze współmałżonków zmarł. Zatem jeśli wdowiec lub wdowa nie zdecyduje się na takie rozwiązanie, generalnie rozliczenie podatku dochodowego spoczywać będzie na organie podatkowym (urzędzie skarbowym) właściwym ze względu na miejsce zamieszkania zmarłego podatnika.

Informację o rozliczonym zeznaniu rocznym urząd skarbowy skieruje do spadkobierców. Po pierwsze osoby dziedziczące mają prawo do otrzymania nadpłaconego podatku. Po drugie jeśli okaże się, że z zeznania wynikła niedopłata – mogą być zobowiązani do uregulowania zaległości podatkowej.

Uwaga!

Zgodnie z przepisami, spadkobiercy dziedziczą majątek po zmarłym z dobrodziejstwem inwentarza. Jeśli zadłużenie w tym np. niedopłacony podatek będzie większe, niż wartość aktywów majątku – osoby dziedziczące są zobowiązane do spłacenia zadłużenia wyłącznie do wysokości otrzymanego majątku.