Ulgi w zeznaniu podatkowym cz. 2: ULGA NA DZIECKO

Ulga na dziecko – komu przysługuje?

Z ulgi na dziecko mogą skorzystać wyłącznie podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych, uzyskujący dochody opodatkowane według skali podatkowej (składający deklaracje PIT-36 lub PIT-37). Jest ona przeznaczona dla opiekunów prawnych mieszkających z dzieckiem oraz rodziców zastępczych. W związku z powyższym, z ulgi tej nie mogą skorzystać osoby pozbawione władzy rodzicielskiej oraz opiekunowie prawni w sytuacji, gdy dziecko z nimi nie mieszka.

Ulga prorodzinna – nie na każde dziecko

Ulga prorodzinna przysługuje na:

• dzieci małoletnie,
• dzieci otrzymujące zasiłek pielęgnacyjny, rentę socjalną (bez względu na wiek i dochody),
• dzieci do 25. roku życia, jeżeli uczą się lub studiują, a także w danym roku nie uzyskały dochodu wyższego niż 3.089 PLN (do limitu nie wlicza się renty rodzinnej ani wynagrodzenia z tytułu umów zleceń do 200 PLN).

Ile wynosi ulga na dziecko?

Ulga ta jest nielimitowana w stosunku do liczby dzieci, które podatnik posiada – ważne, by w deklaracji rocznej uwzględnić ulgę na dzieci, które zaliczają się do jednej z ww. grup.

Wskazane wyżej kwoty odnoszą się do obojga rodziców – mogą oni je podzielić na dwie równe części lub stosując dowolną proporcję. Zasada ta nie dotyczy małżeństw w separacji, a także związków, w których jedna osoba została pozbawiona praw rodzicielskich lub przebywa w więzieniu.

W sytuacji, gdy w trakcie roku, za który składane jest zeznanie, dziecko urodzi się lub też ukończy 25 rok życia, wówczas wysokość ulgi przelicza się proporcjonalnie do okresu, w którym ulga przysługiwała (wliczając miesiąc, w którym nastąpiła zmiana).

Jak wykazać ulgę w zeznaniu?

By odliczyć ulgę na dzieci od podatku, należy wypełnić załącznik PIT/O do PIT-37. We właściwej pozycji należy wskazać kwotę podlegającą odliczeniu od zobowiązania wobec US.