Rozłożenie na raty zobowiązania podatkowego to ulga, która może pomóc przedsiębiorcy znajdującemu się w ciężkiej sytuacji. Dzięki takiej opcji nie powstaje zaległość podatkowa, jednocześnie podatnik nie musi regulować na raz całej kwoty podatku.

Formalne wymogi rozłożenia podatku na raty

Na ulgę w postaci rozłożenia podatku na raty musi wyrazić zgodę właściwy urząd skarbowy (a w przypadku podatków lokalnych, np. od nieruchomości – również samorząd terytorialny danej jednostki). Dlatego też podatnik powinien wystosować odpowiedni wniosek, w którym zawiera się podstawowe dane formalne (dane i adresy stron, cel złożenia wniosku, podpis), uzasadnienie wraz z dowodami oraz proponowany harmonogram spłat – taki, na jaki pozwalałaby aktualna sytuacja przedsiębiorcy.

Istotne jest, że urząd skarbowy co do zasady przyznaje ulgę jedynie w obliczu ważnego interesu podatnika (np. gdy niemożność zapłaty w ustawowym terminie spowodowana jest chorobą, klęską żywiołową etc.) bądź interesu społecznego (np. gdy jednorazowa spłata zobowiązania może zagrozić firmie, a co za tym idzie miejscom pracy, rozwojowi regionu etc.) Dlatego też argumenty muszę być rozważnie przedstawione i poparte odpowiednią dokumentacją.

Wniosek do urzędu skarbowego można złożyć formie papierowej – osobiście lub listem poleconym – lub elektronicznie, korzystając z ePUAP.

Po otrzymaniu wniosku urząd skarbowy wydaje decyzję o przyznaniu lub nieprzyznaniu ulgi – powinien to zrobić w terminie do miesiąca, lub (w przypadku spraw szczególnie skomplikowanych) do dwóch miesięcy. Dodatkowo, w przypadku rozłożenia zobowiązania na raty, fiskus może przedstawić własny harmonogram spłat dla podatnika.

Rozłożenie podatku na raty – korzyści

Rozłożenie płatności podatku na raty powoduje „rozbicie” dotychczasowego terminu podatkowego na kilka kolejnych terminów, zgodnie z którymi regulowane będą poszczególne raty podatku. Dzięki takiej uldze zobowiązanie podatkowe – mimo że niespłacone w pierwotnym terminie – nie staje się zaległością podatkową. Co za tym idzie – przedsiębiorca nie będzie zobowiązany do płacenia karnych odsetek, nie naraża się również na ewentualny mandat za niedotrzymanie terminu.

Natomiast obok kwoty głównej do spłaty pojawi się opłata prolongacyjna – swego rodzaju rekompensata dla urzędu skarbowego za utracone odsetki. Opłata prolongacyjna jest liczona po niższej stawce niż odsetki, ponadto może stanowić dla przedsiębiorcy koszt uzyskania przychodu.