



Współpraca z freelancerem to coraz popularniejsze rozwiązanie zarówno wśród przedsiębiorców, jak i osób prywatnych, poszukujących specjalistycznych usług bez konieczności tworzenia etatu. Zatrudnienie zewnętrznego wykonawcy pozwala elastycznie reagować na potrzeby biznesu, ale wymaga też prawidłowego uregulowania relacji prawnych.
Aby uniknąć nieporozumień i ryzyka prawnego i podatkowego, warto wiedzieć, jakie formy współpracy są dopuszczalne, kiedy freelancer działa jako przedsiębiorca, a kiedy jako zleceniobiorca, oraz jakie zapisy umowne powinny znaleźć się w odpowiedniej umowie.
Freelancer to osoba, która pracuje niezależnie, świadcząc swoje usługi na rzecz jednego lub wielu klientów, ale nie jest zatrudniona na etacie, tylko działa samodzielnie, realizując konkretne zlecenia w określonym czasie i za ustalonym wynagrodzeniem. Ten model pracy jest szczególnie popularny w branżach kreatywnych, IT i marketingowych – freelancer może pisać teksty, tworzyć grafiki, projektować strony, programować czy prowadzić kampanie reklamowe.
Ta forma współpracy ma kilka kluczowych cech:
Bycie freelancerem daje dużą swobodę, ale wymaga też samodyscypliny, umiejętności organizacji i stałego poszukiwania nowych klientów.
Warto również wiedzieć, że freelancer może być przedsiębiorcą, jeśli działa w oparciu o własną działalność gospodarczą i świadczy usługi w ramach umowy B2B (czyli między firmami). Co jednak istotniejsze, nie każdy freelancer musi mieć własną firmę. Niektórzy pracują na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. umowy zlecenia lub umowy o dzieło. W takim wypadku nie są przedsiębiorcami, tylko osobami fizycznymi wykonującymi pracę na tzw. „umowach śmieciowych”. Nie można również pomijać działalności nierejestrowanej, w ramach której freelancer może działać pod pewnymi warunkami. To rozwiązanie jest możliwe i dość popularne na początku kariery, gdy ktoś dopiero testuje rynek lub chce dorabiać okazjonalnie.
W praktyce przedstawia się to następująco:
Mimo że codzienna praca freelancera daje sporo swobody, to jednak wiąże się z mniejszym bezpieczeństwem finansowym niż tradycyjne zatrudnienie na etacie, bowiem freelancer:
Freelancer nie jest pracownikiem, a więc nie podlega przepisom ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, co oznacza, że wiele przepisów chroniących zatrudnionego na etacie nie obowiązuje w przypadku freelancera. Zaliczają się do tego: prawo do urlopu, zwolnień chorobowych czy określonego okresu wypowiedzenia. Freelancer może jednak zabezpieczyć swoją pozycję poprzez umowy cywilnoprawne (umowa zlecenie, umowa o dzieło) lub umowa B2B.
Jeśli chcesz wiedzieć, jakie są zasady przy tworzeniu umów z pracownikami, to przeczytaj ten artykuł.
Dla freelancerów najczęściej stosowanym rozwiązaniem jest umowa B2B (business-to-business). W tym modelu freelancer prowadzi własną działalność gospodarczą i świadczy usługi dla firmy na podstawie kontraktu handlowego.
Do najważniejszych korzyści wynikających z umowy B2B należą:
Niewątpliwie praca w modelu B2B daje freelancerowi dużą niezależność i elastyczność, ale warto pamiętać, że wiąże się też z pewnymi formalnościami i ryzykami, które wymagają samodzielności, świadomości prawnej oraz dbania o swoje bezpieczeństwo finansowe i prawne.
Praca w modelu B2B daje freelancerowi dużą niezależność, ale wymaga też samodzielności i świadomości prawnej. Oto kluczowe kwestie, na które warto zwrócić uwagę:
PODATKI I ZUS – SAMODZIELNA ODPOWIEDZIALNOŚĆ
Freelancer prowadzący działalność gospodarczą na zasadach B2B samodzielnie odprowadza podatki i składki ZUS, co oznacza:
BRAK OCHRONY WYNIKAJĄCEJ Z PRZEPISÓW KODEKSU PRACY
Freelancer w ramach B2B nie jest pracownikiem w rozumieniu przepisów prawa pracy, więc nie przysługują mu typowe przywileje pracownicze, tj.:
RYZYKO NIEREGULARNYCH WPŁYWÓW
W ramach umowy B2B freelancer nie ma gwarancji regularnego wynagrodzenia – opóźnienia w płatnościach ze strony kontrahentów są częstym problemem. Dlatego warto:
Decyzja o tym, jaką umowę zawrzeć z freelancerem, powinna wynikać przede wszystkim z rodzaju i charakteru zlecanej pracy. Każda forma ma swoje zalety i ograniczenia, dlatego warto dopasować ją do konkretnych potrzeb projektu i oczekiwań obu stron. Do najczęściej zawieranych umów należą:
Współpraca z freelancerami daje firmom elastyczność i możliwość korzystania z wysokich kompetencji specjalistów, a dla wykonawców niezależność i swobodę działania. Jeśli chodzi o wybór odpowiedniego rodzaju umowy, to powinno to zależeć od charakteru pracy, długości projektu oraz potrzeb obu stron. Pamiętaj, że dobrze skonstruowana umowa nie tylko precyzuje zakres obowiązków i wynagrodzenie, ale także chroni prawa autorskie i minimalizuje ryzyko nieporozumień.
Chcesz wiedzieć jak napisać dobrą umowę? Jeśli tak, to przeczytaj ten artykuł.
Zachęcamy do komentowania naszych artykułów. Wyraź swoje zdanie i włącz się w dyskusje z innymi czytelnikami. Na indywidualne pytania (z zakresu podatków i księgowości) użytkowników ifirma.pl odpowiadamy przez e-mail, czat lub telefon – skontaktuj się z nami.
Administratorem Twoich danych osobowych jest IFIRMA S.A. z siedzibą we Wrocławiu. Dodając komentarz na blogu, przekazujesz nam swoje dane: imię i nazwisko, adres e-mail oraz treść komentarza. W systemie odnotowywany jest także adres IP, z wykorzystaniem którego dodałeś komentarz. Dane zostają zapisane w bazie systemu WordPress. Twoje dane są przetwarzane na podstawie Twojej zgody, wynikającej z dodania komentarza. Dane są przetwarzane w celu opublikowania komentarza na blogu, jak również w celu obrony lub dochodzenia roszczeń. Dane w bazie systemu WordPress są w niej przechowywane przez okres funkcjonowania bloga. O szczegółach przetwarzania danych przez IFIRMA S.A dowiesz się ze strony polityki prywatności serwisu ifirma.pl.