Choroba zawodowa pracownika – czym jest i jakie spoczywają obowiązki na pracodawcy?
Choroba zawodowa została uregulowana w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy. Charakteryzuje się tym, że jest ona wywołana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia, które występując w środowisku pracy. Co więcej może ona wynikać również ze sposobu wykonywania pracy.
Więcej na ten temat przeczytasz w poniższym artykule.
Definicja choroby zawodowej
Przepis art. 235(1) Kodeksu pracy stanowi, że Za chorobę zawodową uważa się chorobę, wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanych “narażeniem zawodowym”.
Choroba zawodowa uregulowana jest również w ustawie z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, w szczególności w przepisie art. 4.
W świetle regulacji wynikającej z Kodeksu pracy dla uznania choroby za chorobę zawodową konieczne jest łączne wystąpienie dwóch przesłanek, tj.:
stwierdzenie, że jest to choroba wymieniona w wykazie chorób zawodowych oraz
wystąpienie narażenia zawodowe w rozumieniu tegoż przepisu.
Wykaz chorób zawodowych znajduje się w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych. Co do zasady niedopuszczalne jest stwierdzenie choroby zawodowej spoza tej listy. Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy przy stwierdzeniu choroby zawodowej może być uwzględniane jedynie działanie substancji wymienionych w obowiązujących aktach wykonawczych wydanych z upoważnienia przepisów kodeksu pracy, a katalog chorób zawodowych nie może być poszerzany w drodze wnioskowań z innych powszechnie obowiązujących przepisów prawa [por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 kwietnia 2005 r., sygn. akt I PK 218/04].
Z kolei jeśli chodzi o rozpoznanie wystąpienia choroby zawodowej, to zgodnie z przepisem art. 235(2) Kodeksu pracy Rozpoznanie choroby zawodowej u pracownika lub byłego pracownika może nastąpić w okresie jego zatrudnienia w narażeniu zawodowym albo po zakończeniu pracy w takim narażeniu, pod warunkiem wystąpienia udokumentowanych objawów chorobowych w okresie ustalonym w wykazie chorób zawodowych.
Z powyższego przepisu nie wynikają formy udokumentowania objawów chorobowych. Jednakże w ślad za orzecznictwem sądowym, w szczególności wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 6 maja 2010 r., sygn. akt IV SA/Gl 835/09:
nie jest możliwe stwierdzenie choroby zawodowej u byłego pracownika, u którego objawy schorzenia odpowiadającego określonej pozycji wykazu chorób zawodowych wystąpiły w późniejszym, niż ustalony w tym wykazie okresie;
samo wystąpienie objawów chorobowych nie upoważnia do stwierdzenia choroby zawodowej lecz wymagane jest “udokumentowane” wystąpienie tych objawów;
ustalenie daty wystąpienia objawów chorobowych w drodze wywiadu z byłym pracownikiem nie może zastąpić wykazania tej okoliczności w formie dokumentu. “Udokumentowanie” może oznaczać zaświadczenie lekarskie lekarza prowadzącego byłego pracownika, kartę informacyjną leczenia szpitalnego lub inny dokument o tym charakterze, który pozwalałby na bezsporne ustalenie wystąpienia objawów choroby.
WAŻNE – udokumentowanie oznacza wszelką dokumentację medyczną potwierdzającą wystąpienie objawów chorobowych.
Jeśli chcesz wiedzieć na czym polega kontrola prawidłowości wykorzystywania zwolnienia lekarskiego od pracy przez pracodawcę, to przejdź tutaj.
Obowiązki pracodawcy
Przepis art. 236 Kodeksu pracy stanowi, że Pracodawca jest obowiązany systematycznie analizować przyczyny wypadków przy pracy, chorób zawodowych i innych chorób związanych z warunkami środowiska pracy i na podstawie wyników tych analiz stosować właściwe środki zapobiegawcze.
Powyższa regulacja formułuje obowiązek pracodawcy w przedmiocie podejmowania właściwych działań profilaktycznych mających na celu ograniczenie skutków zdrowotnych wypadków przy pracy, chorób zawodowych i innych chorób związanych z warunkami pracy.
Wśród innych obowiązków pracodawcy wyróżniamy również ten zawarty w przepisie art. 207 § 2 pkt 4 Kodeksu pracy, który stanowi, że pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. W szczególności pracodawca jest obowiązany zapewnić rozwój spójnej polityki zapobiegającej wypadkom przy pracy i chorobom zawodowym uwzględniającej zagadnienia techniczne, organizację pracy, warunki pracy, stosunki społeczne oraz wpływ czynników środowiska pracy.
Również przepis art. 227 Kodeksu pracy zobowiązuje pracodawcę do stosowania środków zapobiegających chorobom zawodowym i innym chorobom związanym z wykonywaną pracą.
Dodatkowo, zgodnie z przepisem art. 230 Kodeksu pracy:
W razie stwierdzenia u pracownika objawów wskazujących na powstawanie choroby zawodowej, pracodawca jest obowiązany, na podstawie orzeczenia lekarskiego, w terminie i na czas określony w tym orzeczeniu, przenieść pracownika do innej pracy nienarażającej go na działanie czynnika, który wywołał te objawy [por. § 1];
Jeżeli przeniesienie do innej pracy powoduje obniżenie wynagrodzenia, pracownikowi przysługuje dodatek wyrównawczy przez okres nieprzekraczający 6 miesięcy [por. § 2].
Przeniesienie pracownika ma na celu poprawę jego zdrowia przez usunięcie działania czynnika, który wywołał objawy choroby zawodowej. Przeniesienie nie powoduje modyfikacji treści stosunku pracy. Po upływie terminu oznaczonego w orzeczeniu lekarskim pracownik wraca na swoje poprzednie stanowisko.
WAŻNE – obowiązek przeniesienia pracownika do innej pracy ma tu charakter bezwzględny.
Świadczenia z ubezpieczenia społecznego i jednorazowe odszkodowanie z tytułu choroby zawodowej
Przepis art. 237(1) Kodeksu pracy stanowi, że:
Pracownikowi, który uległ wypadkowi przy pracy lub zachorował na chorobę zawodową określoną w wykazie, o którym mowa w art. 237 § 1 pkt 3, przysługują świadczenia z ubezpieczenia społecznego, określone w odrębnych przepisach [por. § 1];
Pracownikowi, który uległ wypadkowi przy pracy, przysługuje od pracodawcy odszkodowanie za utratę lub uszkodzenie w związku z wypadkiem przedmiotów osobistego użytku oraz przedmiotów niezbędnych do wykonywania pracy, z wyjątkiem utraty lub uszkodzenia pojazdów samochodowych oraz wartości pieniężnych [por. § 2].
Norma wynikająca z art. 237(1) Kodeksu pracy wskazuje zakres świadczeń, jakie z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługują pracownikowi. Są to świadczenia wynikające z odrębnych przepisów wypłacane przez ZUS oraz jest to odszkodowanie, które należne jest od pracodawcy i które to przysługuje pracownikowi za utratę lub uszkodzenie przedmiotów niezbędnych do wykonywania pracy w związku z wypadkiem przy pracy, z wyjątkiem utraty lub uszkodzenia pojazdów samochodowych oraz wartości pieniężnych.
Zgodnie z przepisem art. 6 ustawy o ubezpieczeniach społecznych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych świadczenia z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych obejmują:
zasiłek chorobowy – dla ubezpieczonego, którego niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową;
świadczenie rehabilitacyjne – dla ubezpieczonego, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy;
zasiłek wyrównawczy – dla ubezpieczonego będącego pracownikiem, którego wynagrodzenie uległo obniżeniu wskutek stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu;
jednorazowe odszkodowanie – dla ubezpieczonego, który doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu;
jednorazowe odszkodowanie – dla członków rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty;
rentę z tytułu niezdolności do pracy – dla ubezpieczonego, który stał się niezdolny do pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej;
rentę szkoleniową – dla ubezpieczonego, w stosunku do którego orzeczono celowość przekwalifikowania zawodowego ze względu na niezdolność do pracy w dotychczasowym zawodzie, spowodowaną wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową;
rentę rodzinną – dla członków rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty uprawnionego do renty z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej;
dodatek do renty rodzinnej – dla sieroty zupełnej;
dodatek pielęgnacyjny;
pokrycie kosztów leczenia z zakresu stomatologii i szczepień ochronnych oraz zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne w zakresie określonym ustawą.
WAŻNE – niezależnie od świadczeń z ubezpieczenia społecznego przewidzianych w ustawie wypadkowej, za wypadki przy pracy i choroby zawodowe może uzupełniająco odpowiadać także pracodawca. Jednakże jego odpowiedzialność opiera się jednak na podstawie przepisów prawa cywilnego.
Podsumowanie
Wystąpienie objawów chorobowych charakterystycznych dla danego rodzaju choroby pozwala zakwalifikować ją jako chorobę zawodową. Postępowanie w zakresie rozpoznania choroby zawodowej oraz postępowania w związku z jej wystąpieniem określają przepisy Kodeksu pracy oraz odrębnych przepisów.
Jeśli chcesz wiedzieć czym jest świadectwo pracy, kiedy należy przekazać je pracownikowi i jaką powinno zawierać treść, to przejdź do tego artykułu.
Źródła:
E. Maniewska [w:] K. Jaśkowski, E. Maniewska, Komentarz aktualizowany do Kodeksu pracy, LEX/el. 2022, art. 237(1).
FAQ - najczęściej zadawane pytania
Co to jest choroba zawodowa pracownika?
Za chorobę zawodową uważa się chorobę, wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanych „narażeniem zawodowym
Jak rozpoznać chorobę zawodową pracownika?
Wystąpienie objawów chorobowych charakterystycznych dla danego rodzaju choroby pozwala zakwalifikować ją jako chorobę zawodową. Postępowanie w zakresie rozpoznania choroby zawodowej oraz postępowania w związku z jej wystąpieniem określają przepisy Kodeksu pracy oraz odrębnych przepisów.
Autorka tekstów prawnych na ifirma.pl. Prawnik posiadająca wieloletnie doświadczenie w doradztwie prawnym oraz podatkowym. Na co dzień swoją wiedzę i doświadczenie poszerza dzięki pracy jako specjalista do spraw prawnych, a czas wolny poświęca na podnoszeniu kwalifikacji w zakresie aspektów prawnych w e-commerce i social mediach oraz szeroko pojętym prawie autorskim.
Zachęcamy do komentowania naszych artykułów. Wyraź swoje zdanie i włącz się w dyskusje z innymi czytelnikami. Na indywidualne pytania (z zakresu podatków i księgowości) użytkowników ifirma.pl odpowiadamy przez e-mail, czat lub telefon – skontaktuj się z nami.
Administratorem Twoich danych osobowych jest IFIRMA S.A. z siedzibą we Wrocławiu. Dodając komentarz na blogu, przekazujesz nam swoje dane: imię i nazwisko, adres e-mail oraz treść komentarza. W systemie odnotowywany jest także adres IP, z wykorzystaniem którego dodałeś komentarz. Dane zostają zapisane w bazie systemu WordPress. Twoje dane są przetwarzane na podstawie Twojej zgody, wynikającej z dodania komentarza. Dane są przetwarzane w celu opublikowania komentarza na blogu, jak również w celu obrony lub dochodzenia roszczeń. Dane w bazie systemu WordPress są w niej przechowywane przez okres funkcjonowania bloga.
O szczegółach przetwarzania danych przez IFIRMA S.A dowiesz się ze strony polityki prywatności serwisu ifirma.pl.
Zastanawiasz się, kto pomaga firmom stanąć na nogi, gdy grozi im upadłość? To właśnie doradca restrukturyzacyjny. Jego zadaniem jest wsparcie przedsiębiorców w poprawie ich trudnej sytuacji finansowej i tym samym uniknięciu upadłości.
Firmy, które chcą wyróżnić się na rynku, muszą wiedzieć, jak zaplanować działania marketingowe w 2025, aby skutecznie angażować odbiorców. Sztuczna inteligencja, mikrospołeczności czy wirtualni influencerzy to tylko niektóre z kierunków, które warto uwzględnić w strategiach reklamowych na nowy rok. W tym artykule przedstawimy trendy marketingowe 2025.
Każdy właściciel sklepu internetowego wcześniej czy później staje przed tym dylematem: postawić na fulfillment dla e-commerce czy rozwijać własny magazyn? Ten wybór nie jest kosmetyczny. Przekłada się bowiem bezpośrednio na koszty operacyjne, szybkość realizacji zamówień i satysfakcję klientów. W tym artykule przyjrzymy się obu modelom, aby pomóc Ci wybrać rozwiązanie, które pasuje do Twojego e-sklepu.
Allegro to największy marketplace w Polsce, który intensywnie się zmienia, podążając za najnowszymi trendami na rynku. Jednak wdrażane nowości nie zawsze są pozytywnie odbierane przez wszystkich sprzedawców.
Klauzula informacyjna –
kontakt
telefoniczny marketing
Jeżeli wyrazisz zgodę, zadzwonimy do Ciebie, aby przybliżyć Ci naszą
ofertę. Wyrażoną zgodę możesz wycofać w dowolnym momencie, wysyłając
wiadomość e-mail na adres iod@ifirma.pl. Administratorem Twoich
danych
osobowych będzie IFIRMA SA z siedzibą we Wrocławiu przy ul.
Grabiszyńskiej 241G, 53-234 Wrocław. Więcej o tym, jak chronimy
Twoje
dane dowiesz się na stronie: https://www.ifirma.pl/rodo