Przedsiębiorcy, którzy mają obowiązek prowadzić podatkową książkę przychodów i rozchodów wraz z końcem roku podatkowego sporządzają tak zwany spis z natury. Jest to ustawowy obowiązek wynikający z rozporządzenia w sprawie prowadzenia PKPiR. W dzisiejszej publikacji zastanowimy się, czy ujmować w spisie z natury towar, który nie jest dostępny w siedzibie firmy.

Dlaczego tak ważny jest spis z natury?

Wszystkie zakupione towary, materiały, które są wykorzystywane w podstawowej działalności gospodarczej są ujmowane w kosztach uzyskania przychodów w PKPiR w trakcie roku podatkowego. Jednak najczęściej bywa tak, że na koniec roku na magazynie pozostają niesprzedane lub niezużyte towary i materiały, które zgodnie z rozporządzeniem muszą się znaleźć w spisie z natury, ponieważ wartość remanentu na wpływ na wysokość dochodu rocznego podatnika.

Czy w spisie z natury ujmować towar, który nie jest dostępny w siedzibie firmy?

Na ten temat wypowiadają się wprost przepisy. Mianowicie w rozporządzeniu w sprawie prowadzenia PKPiR została zawarta informacja, że spis z natury obejmuje również towary stanowiące własność przedsiębiorcy, znajdujące się w dniu sporządzenia spisu poza siedzibą firmy.

Przepisy podatkowe nie wypowiadają się na temat, w jaki sposób należy rozumieć prawo własności towaru. Jednak z sytuacji, gdy towar został zakupiony na zasadach wynikających z umowy pomiędzy kontrahentami, transakcja została prawidłowo udokumentowana i nikt nie rości sobie praw do tego towaru, to można uznać, że towar stanowi własność przedsiębiorcy. W takim przypadku towary powinny zostać ujęte w spisie z natury, nawet jeśli znajdują się poza siedzibą firmy.

Przykład

Przedsiębiorca posiada sieć sklepów spożywczych, w których znajdują się towary stanowiące jego własność. W takim przypadku ma obowiązek sporządzenia spisu z natury wszystkich towarów, które na 31 grudnia pozostają na stanie magazynowym w poszczególnych sklepach i po wycenie zsumować wartości i wpisać jedną kwotą do PKPiR.