Faktura uproszczona – czym jest i do jakiej kwoty obowiązuje?

Faktura uproszczona – czym jest i do jakiej kwoty można ją wystawić?

Faktura uproszczona to rozwiązanie w systemie podatkowym, które ma na celu uproszczenie procesu wystawiania dokumentów w przypadku transakcji o niższej wartości. Jest to faktura VAT o nieco ograniczonej treści, pod warunkiem że kwota należności ogółem nie przekracza 450 zł albo 100 euro. Przyjrzyjmy się zasadom wystawiania faktur uproszczonych i ich elementom.

Faktura uproszczona – omówione zagadnienia:

Czym jest faktura uproszczona?

Z dniem 1 stycznia 2013 roku wprowadzono możliwość wystawiania faktur uproszczonych, które charakteryzują się znacznie ograniczoną zawartością. Zgodnie z przepisami zawartymi w art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług faktura uproszczona może zostać wystawiona, gdy całkowita wartość transakcji nie przekracza 450 zł (lub 100 euro, jeśli kwota jest podana w tej walucie). Tego typu faktura VAT zawiera mniej szczegółowych danych niż klasyczna faktura.

Elementy faktury uproszczonej:

data wystawienia faktury,
data sprzedaży towaru lub usługi,
numer faktury,
dane identyfikacyjne podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi oraz jego NIP,
dane identyfikacyjne nabywcy oraz jego NIP,
dane określające rodzaj dostarczonych towarów lub wykonanych usług,
kwota należności ogółem.

Tym samym faktura uproszczona nie musi zawierać elementów takich jak:

dane nabywcy, w tym jego nazwy lub imienia i nazwiska oraz adresu,
informacji o miarach i ilościach dostarczonych towarów lub świadczonych usług,
ceny jednostkowej towaru lub usługi bez podatku,
wartości dostarczonych towarów lub świadczonych usług bez uwzględnienia podatku (czyli wartości netto),
stawki VAT,
sumy wartości sprzedaży netto, podzielonej na poszczególne stawki podatku oraz zwolnienia,
kwoty podatku, rozdzielonej według stawek podatkowych.

Jednakże brak ww. elementów na fakturze uproszczonej uwarunkowany jest tym, żeby faktura ta zawierała dane pozwalające określić kwotę podatku. Innymi słowy, pomimo uproszczenia faktura musi zawierać informacje wystarczające do obliczenia wysokości podatku, co pozwala na jej prawidłowe rozliczenie.

A jeśli chcesz wiedzieć, co zrobić w przypadku gdy faktura VAT uległa zniszczeniu lub została zagubiona, to przeczytaj ten artykuł.

Faktura uproszczona nie może być stosowana do dokumentowania następujących transakcji:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na odległość,
sprzedaży na odległość towarów importowanych,
wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
dostawy towarów i świadczenia usług na rzecz podmiotów z innych państw członkowskich UE, gdy zobowiązanym do zapłaty podatku jest nabywca,
oraz gdy faktura dokumentuje transakcje o wartości powyżej 450 zł albo 100 euro.

Paragon fiskalny jako faktura uproszczona

Zgodnie z przepisem art. 106b ust. 5 i 6 ustawy o podatku od towarów i usług:

„W przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej [por. ustęp 5]”.
„W przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust. 5, organ podatkowy ustala temu podatnikowi dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na tej fakturze. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się [por. ustęp 6]”.

Z powyższej regulacji wynika przede wszystkim to, że faktura może być wystawiona na rzecz podatnika tylko w przypadku, gdy paragon fiskalny, który potwierdza dokonanie sprzedaży, zawiera numer identyfikacyjny nabywcy (np. NIP). Tylko wtedy faktura może być wystawiona dla podatnika VAT. Natomiast jeśli podatnik wystawi fakturę niezgodnie z wymaganiami (tj. bez numeru identyfikacyjnego nabywcy na paragonie), organ podatkowy nałoży na niego dodatkowe zobowiązanie podatkowe, które będzie wynosiło 100% kwoty podatku wykazanego na tej fakturze.

Tym samym paragon może być uznany za fakturę uproszczoną, pod warunkiem że spełnia określone wymagania, tj. jeśli dokumentuje sprzedaż towaru lub usługi do kwoty 450 zł brutto albo 100 euro i zawiera NIP nabywcy.

Wówczas paragon spełnia funkcję faktury, jednakże należy pamiętać, że w dalszym ciągu paragon musi zawierać elementy takie jak:

imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a w przypadku sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,
numer identyfikacji podatkowej (NIP) podatnika,
numer kolejny wydruku,
datę oraz godzinę i minutę sprzedaży,
oznaczenie „PARAGON FISKALNY”,
nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację,
cenę jednostkową towaru lub usługi,
ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku,
wartość opustów, obniżek lub narzutów, o ile występują,
wartość sprzedaży brutto i wysokość podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu opustów, obniżek lub narzutów,
wartość sprzedaży zwolnionej od podatku z oznaczeniem literowym,
łączną wysokość podatku,
łączną wartość sprzedaży brutto,
oznaczenie waluty, w której jest zapisywana sprzedaż, przynajmniej przy łącznej wartości sprzedaży brutto,
kolejny numer paragonu fiskalnego,
numer kasy i oznaczenie kasjera – przy więcej niż jednym stanowisku kasowym,
numer identyfikacji podatkowej (NIP) nabywcy – na żądanie nabywcy,
logo fiskalne i numer unikatowy.

WAŻNE – osoby fizyczne, które ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie lub przestępstwo skarbowe w związku z tym samym czynem, nie będą miały nałożonego dodatkowego zobowiązania podatkowego.

Podsumowanie

Odpowiadając zatem na pytanie, czym jest faktura uproszczona, to wskazać należy, że stanowi uproszczoną wersję tradycyjnej faktury VAT, którą stosuje się w przypadku transakcji o wartości nieprzekraczającej 450 zł brutto albo 100 euro. Tego rodzaju faktura zawiera jedynie podstawowe informacje, takie jak numer faktury, data wystawienia, dane sprzedawcy oraz kwota brutto, a także inne szczegóły wymagane przez przepisy prawa, o ile są niezbędne do obliczenia kwoty podatku. Faktura uproszczona to wygodne narzędzie dla osób fizycznych, gdy wartość transakcji nie przekracza 450 zł brutto albo 100 euro, bowiem dzięki temu paragon fiskalny może pełnić rolę faktury uproszczonej, co jeszcze ułatwia proces sprzedaży i ewidencjonowania.