Jak się okazuje nie wszystkie poniesione koszty w prowadzonej działalności gospodarczej mogą być odliczone w kwotach faktycznie poniesionych. Ograniczeń lub wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym jest całkiem sporo. Dzisiaj odniesiemy się do zagadnienia ograniczenia w ujęciu kosztów zbytej licencji.

Zakup licencji a koszty podatkowe

Zakup licencji najczęściej jest kojarzony w kontekście nabycia programu księgowego lub antywirusowego. Ustawodawca wspomina w przepisach na temat amortyzacji np. licencji, nabytych od innego podmiotu. Tym samym można uznać, że zakup licencji może się znaleźć w kosztach uzyskania przychodów na warunkach opisanych w przepisach podatkowych. Wydatki na zakup licencji znajdą się w PKPiR, czy to poprzez odpisy amortyzacyjne czy poprzez jednorazowe ujęcie w kosztach.

Ograniczenia w ujęciu kosztów zbytej licencji

Mamy też inny przepis w ustawie o PIT, z którego wynika, że wszelkiego rodzaju opłaty i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw a następnie zbycie tych praw – w części przekraczającej przychód uzyskany przez przedsiębiorcę z ich zbycia – nie jest kosztem uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 pkt 64 ustawy o PIT). Ważna w tym przypadku jest jeszcze informacja, że ta zasada dotyczy m.in. licencji nabytych lub wytworzonych przez przedsiębiorcę lub spółkę, w której jest on wspólnikiem. Wielu przedsiębiorców ma wątpliwości co do właściwego zinterpretowania tych przepisów, dlatego też tego typu sprawy trafiają do Sądu NSA. W jednym z wyroków sygn. akt II FSK 1747/19 z dnia 24 marca 2022 roku rozpatrywana była następująca kwestia.

Wnioskodawczyni wytworzyła znaki towarowe a następnie je zbyła w formie aportu do spółki A, w której jest wspólnikiem. Natomiast spółka A zawarła ze spółką B umowę licencyjną na korzystanie ze znaków towarowych za wynagrodzeniem. Pytanie dotyczyło kwestii, czy spółka B może zaliczyć ponoszone wydatki do kosztów uzyskania przychodów. Kluczowe w tej sprawie jest to, że Wnioskodawczyni jest również udziałowcem w spółce B. Skarżąca stała na stanowisku, że to spółka B nabyła prawo do korzystania ze znaku a nie ona, więc nie ma ograniczenia w kosztach uzyskania przychodów. Odmiennego zdania był zarówno organ interpretacyjny, Sąd WSA i NSA. Wnioskodawczyni, jako wspólniczka spółki B partycypuje w dochodach spółki, a więc z tego też powodu do spółki mają zastosowanie przepisy o ograniczeniu w ujęciu kosztów zbytej licencji w części przekraczającej przychód osiągnięty przez Wnioskodawczynię w wyniku wniesienia aportu do spółki B.

Podsumowanie

Jak wynika z zapadłego rozstrzygnięcia NSA wspólnicy spółek powinni być bardzo czujni przy przeprowadzaniu różnego rodzaju transakcji ze spółkami, w których są udziałowcami. Sprawy tego rodzaju nie należą do prostych i wymagają sporej znajomości przepisów podatkowych, ale także umiejętności właściwej interpretacji. Zasadnym byłoby w takich sytuacjach zasięgać opinii prawnika lub doradcy podatkowego, żeby nie narażać siebie i spółki na ewentualne konsekwencje finansowe z tego tytułu.