Bardzo często z uwagi na brak pewnych ustawowych definicji może powstać problem na gruncie rozliczeń podatkowych. W dzisiejszej publikacji zastanowimy się nad rozliczaniem podatku VAT od usług zagranicznych w kontekście stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o wyrok TSUE.

Stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej – definicja

W ustawie o podatku VAT możemy przeczytać informację na temat miejsca świadczenia usług, które zostało określone, jako miejsce, w którym usługobiorca:

• posiada siedzibę działalności gospodarczej lub
• stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub
• stałe miejsce zamieszkania lub
• zwykłe miejsce pobytu.

Niestety w polskich przepisach nie zostały zdefiniowanie określenia wskazane powyżej. Można jednak posiłkować się definicjami pojęć zapisanych w Rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011, w którym można z kolei przeczytać:

1. Miejsce siedziby działalności gospodarczej jest to miejsce, w którym wykonywane są funkcje naczelnego zarządu przedsiębiorstwa. Będzie to miejsce, w którym zapadają istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządzania przedsiębiorstwem, miejsce posiedzeń zarządu.
2. Stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej jest to dowolne miejsce, inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić przedsiębiorcy odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.
3. Stałe miejsce zamieszkania osoby fizycznej, będącej przedsiębiorcą lub nie, oznacza adres figurujący w krajowej ewidencji ludności lub adres wskazany przez tę osobę organom podatkowym.
4. Zwykłe miejsce pobytu osoby fizycznej, będącej przedsiębiorcą lub nie, oznacza miejsce, w którym ta osoba fizyczna zazwyczaj mieszka ze względu na powiązania osobiste i zawodowe.