Utrata prawa do karty podatkowej

Rozliczenie w formie karty podatkowej, choć wyjątkowo wygodne dla przedsiębiorcy, jest również obłożone sporą liczbą wymogów. Niespełnienie któregoś z ustawowych warunków w trakcie roku podatkowego może skutkować utratą prawa do karty podatkowej. Jak należy postąpić w takim wypadku?

Utrata prawa do karty podatkowej zgłoszona do urzędu skarbowego

Utrata prawa do karty podatkowej może nastąpić na skutek rozwoju firmy, w związku z którym przedsiębiorca wprowadza rozwiązania niezgodne z wymogami karty. Do takich przypadków należą:

• Zgłoszenie działalności innej niż te, które zostały wskazane w załączniku nr 3 do Ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne,
• Skorzystanie w działalności z usług innych niż specjalistyczne, wykonywanych przez osoby niezatrudnione firmie na umowę o pracę lub przez inne przedsiębiorstwa i zakłady,
• Podjęcie innej pozarolniczej działalności gospodarczej, niewymienionej w art. 23 ustawy,
• Podjęcie takiej samej działalności gospodarczej przez małżonka przedsiębiorcy,
• Wytwarzanie wyrobów podlegających akcyzie,
• Wykonywanie działalności gospodarczej poza granicami Polski,
• Przekroczenie dopuszczalnego stanu zatrudnienia.

Przedsiębiorca, tracąc prawo do karty podatkowej, jest zobowiązany do poinformowania o tym fakcie naczelnika właściwego urzędu skarbowego w terminie do 7 dni od powstania zmiany. Następnie, od dnia w którym wystąpił warunek uchylający możliwość korzystania z karty, należy zaprowadzić właściwą ewidencję księgową. Jeśli przedsiębiorca zachował prawo do korzystania z ryczałtu, wystarczająca będzie ewidencja ryczałtu; w przeciwnym wypadku koniecznym będzie rozliczenie na zasadach ogólnych, a tym samym – zaprowadzenie księgi przychodów i rozchodów. Co ważne, w momencie utraty prawa do karty podatkowej nie jest możliwe wybranie podatku liniowego.

Utrata prawa – brak zgłoszenia do urzędu skarbowego

Utrata prawa do karty podatkowej może wynikać nie tylko z działań zgodnych z przepisami – może być również wynikiem zaniedbania. Przypadki niedopełnienia obowiązków także wynikają z ustawy – są to:

• Podanie we wniosku o kartę podatkową danych niezgodnych ze stanem faktycznym, które nie pozwalają na zastosowanie karty lub które wpłynęły na ustalenie opodatkowania w kwocie niższej niż należna,
• Prowadzenie nierzetelnie ewidencji zatrudnienia bądź jej nieprowadzenie (mimo obowiązku), kiedy stwierdzony stan zatrudnienia jest wyższy od zgłoszonego,
• Niezawiadomienie naczelnika urzędu skarbowego o przesłankach, wymienionych w części pierwszej,
• Podanie nieprawidłowych danych na fakturze sprzedaży.

W takiej sytuacji obowiązek zaprowadzenia właściwej ewidencji i opłacania podatku w formie ryczałtu lub na zasadach ogólnych powstaje od początku roku podatkowego, w którym stwierdzono powyższe zaniedbania. Wtedy podatnik powinien uwzględnić w swoich ewidencjach wszystkie przychody (a w przypadku KPiR także koszty), które miały miejsce w danym roku podatkowym.