Faktura zakupowa w obcej walucie cz. 1 – rozliczenie na gruncie VAT

Przedsiębiorca, który otrzyma krajową lub zagraniczną fakturę zakupową w obcej walucie powinien dokonać odpowiedniego przeliczenia znajdujących się na niej kwot na polski złoty. Jaki kurs należy zastosować do takiego rozliczenia na gruncie podatku od towarów i usług?

Faktura zakupowa w obcej walucie – ogólne zasady przeliczania dla celów VAT

Przepisy ustawy o VAT w jednoznaczny sposób wskazują, jaki należy wybrać przy przeliczeniu faktury zakupowej w walucie obcej. W takim wypadku należy zastosować średni kurs NBP ogłaszany na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Drugą możliwością (rzadziej stosowaną) jest użycie kursu opublikowanego przez Europejski Bank Centralny (EBC) na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego (art. 31a ust. 1 ustawy o VAT).

A co jeśli faktura w walucie obcej została wystawiona przed powstaniem obowiązku podatkowego? W takim wypadku do przeliczenia kwot na polski złoty należy zastosować średni kurs NBP ogłaszany na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury (lub też odpowiedni kurs EBC).

Krajowa faktura w walucie obcej a przeliczenia dla celów VAT

Jak wynika z opisanej wyżej zasady ogólnej, przy przeliczaniu dla celów VAT kwot wyrażonych na fakturze w walucie obcej, istotne jest właściwe określenie momentu powstania obowiązku podatkowego. W przypadku zakupu krajowego jest to co do zasady dzień zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi. Należy przy tym pamiętać, że od zasady tej występuje szereg wyjątków, które warto sprawdzić przy niestandardowych transakcjach.

Zagraniczna faktura w walucie obcej a przeliczenia dla celów VAT

W przypadku zakupu usługi od zagranicznego kontrahenta, określenie momentu powstania obowiązku podatkowego wygląda podobnie, jak przy zakupie krajowym. Należy wziąć tu pod uwagę dzień zakończenia usługi (zastosowanie znajdzie zatem kurs sprzed tego dnia).

Przy WNT za dzień powstania obowiązku podatkowego w VAT uznaje się co do zasady dzień wystawienia faktury. Jeżeli jednak ta nie zostanie wystawiona, wówczas obowiązek podatkowy powstaje 15 dnia miesiąca następującego miesiącu, w którym miała miejsce dostawa.

Jeszcze inaczej określa się moment powstania obowiązku podatkowego w VAT przy imporcie towarów (z państwa trzeciego, czyli spoza UE). Tutaj należy wziąć pod uwagę dzień powstania długu celnego.