Właściwa kwalifikacja do ewidencji środków trwałych czy też wyposażenia przysparza problemów nie tylko przedsiębiorcom rozpoczynającym prowadzenie działalności gospodarczej ale również tym, którzy prowadzą firmy już od lat. Zmieniony limit do uznania zakupu za środek trwały z 3.500 zł do 10.000 zł wcale tego zadania nie uprościł. Możliwość jednorazowego ujęcia w kosztach uzyskania przychodów zakupów do kwoty 10.000 zł jest korzystnym rozwiązaniem dla przedsiębiorców. W dalszym ciągu jednak istnieją wątpliwości, w jaki sposób ujmować takie wydatki we wspomnianych ewidencjach.

Co stanowi wyposażenie w firmie

Z definicją wyposażenia możemy się spotkać w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, w którym czytamy:

“Wyposażenie – rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych.”

Dalej w rozporządzeniu czytamy, że ewidencja wyposażenia obejmuje wyposażenie, którego wartość początkowa przekracza 1.500 zł. Z kolei zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym składników majątku o przewidywanym okresie użytkowania krótszym niż rok nie zalicza się do środków trwałych. Tym samym zaliczymy je do składników wyposażenia.

Zakupu wyposażenia poniżej kwoty 1.500 zł nie trzeba ujmować w żadnej ewidencji.

Zakupy powyżej 10.000 zł a wyposażenie

Jeżeli zakupione wyposażenie w firmie będzie miało wartość powyżej 10.000 zł, ale uznamy, że będzie użytkowane w firmie przez okres krótszy niż rok to również możemy taki zakup ująć w ewidencji wyposażenia. Tylko należy pamiętać, że w takim przypadku nie może być przekroczona granica roku. Jeżeli zdarzy się, że dojdzie do takiej sytuacji należy odpowiednio skorygować wcześniej dokonane księgowania. A mianowicie taki zakup należy przenieść z ewidencji wyposażenia do ewidencji środków trwałych. Niesie to za sobą określone konsekwencje. A mianowicie nie zawsze będzie możliwa jednorazowa amortyzacja takiego środka trwałego. W związku z powyższym należy dokonać korekty pierwotnie ujętego kosztu uzyskania przychodu. Jeżeli środek trwały powinien być amortyzowany w czasie wówczas należy zweryfikować zapisy w PKPiR. Może to skutkować koniecznością dopłaty podatku za poszczególne okresy rozliczeniowe.

Środki trwałe w firmie

Środki trwałe należy definiować zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Za środek trwały należy uznać składniki majątku stanowiące własność lub współwłasność podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Muszą być kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia ich do używania o przewidywanym okresie użytkowania powyżej roku. Przedsiębiorcy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, których wartość początkowa nie przekracza 10.000 zł.

W świetle powyższego za środek trwały można uznać składniki majątku, które:

Środki trwałe o wartości poniżej 10.000 zł

Oczywiście nie ma przeciwwskazań, aby w ewidencji środków trwałych ujmować również te, które opiewają na kwotę mniejszą niż 10.000 zł. W takiej sytuacji można od takiego zakupu dokonać odpisu amortyzacyjnego jednorazowego bądź według obowiązujących metod amortyzacji. Jednorazowa amortyzacja ma charakter dobrowolny. Przedsiębiorca może, ale nie musi z niej skorzystać.