Zatrudnienie w przedsiębiorstwie osoby współpracującej może wiązać się z pewnymi wątpliwościami – nie jest to ani pracownik w standardowym znaczeniu tego słowa, ani samodzielny przedsiębiorca. Dlatego w momencie, gdy osoba współpracująca udaje się w podróż służbową, warto wiedzieć, jak potraktować koszty takiej delegacji.
Delegacja osoby współpracującej a koszty
W przepisach podatkowych nie znajdziemy wprost regulacji dotyczących delegacji osoby współpracującej – jednakże wzmianka w tym temacie znajduje się w art. 23 ust. 1 pkt. 52 Ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem, do kosztów uzyskania przychodów nie można zaliczyć wydatków ponoszonych na podróże służbowe przedsiębiorcy i osoby współpracującej, w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom.
Zatem zgodnie z powyższym, podróż służbową osoby współpracującej należałoby potraktować tak, jak podróż służbową przedsiębiorcy. Tym samym, możemy tu co do zasady ująć:
- Wartość diet przysługujących za określony czas delegacji,
- Koszty dojazdu – np. bilety, rozliczenie przejazdu pojazdem prywatnym,
- Koszty dodatkowe, np. wstęp na służbowe konferencje czy szkolenia.
Uwaga!
Aby móc rozliczyć w kosztach faktyczne wydatki poniesione w czasie delegacji, należy zadbać o ich prawidłowe udokumentowanie – rachunek lub fakturę. Jest to szczególnie ważne, jeśli rozliczamy delegację zagraniczną.
Co ważne, zasady rozliczania delegacji członka rodziny nie zmieniłyby się znacząco, gdyby został on zatrudniony w firmie na umowę o pracę. Wynika to ze wskazanego powyżej faktu, iż rozliczenie kosztów podróży służbowej osoby współpracującej nie może przekroczyć wysokości przysługującej pracownikom. Tym samym, członek rodziny na etacie powinien zostać co do zasady rozliczony z delegacji na takich zasadach, jak pracownik.
Delegacja osoby współpracującej – uzasadnienie
Delegacja osoby współpracującej jest specyficzną procedurą, ponieważ nie dotyczy ona tylko osoby wykonującej czynności służbowe, ale też – członka rodziny przedsiębiorcy. Dlatego też szczególnie ważne jest w tym przypadku staranne udokumentowanie służbowego charakteru podróży i unikanie zdarzeń i czynności, które wskazywałyby na charakter prywatny wyjazdu.
Jak bowiem wskazują przepisy Ustawy o PIT, kosztem uzyskania przychodu jest wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodu lub utrzymania źródła przychodu, a udowodnienie tego faktu spoczywa po stronie podatnika. Tym samym w razie ewentualnych wątpliwości ze strony fiskusa to przedsiębiorca zostanie obarczony obowiązkiem uzasadnienia ujęcia wydatków na podróż służbową osoby współpracującej w kosztach.
Osoba współpracująca a ZUS – Zobacz, jak rozliczyć składki!